YAVUZ SULTAN SELÄ°M’iN HARAMA DOKUNMAYAN ORDUSU

 

YaÅŸanan bu hadise zihinleri Osmanlı dönemine geri götürdü. Yavuz Sultan Selim’in ordusuyla yaÅŸadığı bir hadiseye…

 

Mısır’a giderken ordu-yi hümâyûnun Gebze yakınlarından geçtiÄŸi yerler, hep baÄŸlık-bahçelikti. Sultan Selîm Han:

 

“Acabâ askerlerim, sahibinden müsâadesiz üzüm ve elma koparıp yediler mi?!.” diye düÅŸüncelere daldı.

 

Sonra yeniçeri aÄŸasını huzûruna çağırttı:

 

“–AÄŸa fermânımdır; Bütün yeniçeri, sipâhî ve azap askerlerimin heybeleri yoklansın! Heybesinde bir elma veya üzüm salkımı çıkan asker olursa, derhâl huzûruma getirilsin!” diye emretti.

 

Yeniçeri aÄŸası, derhâl harekete geçerek heybeleri araÅŸtırdı. Daha sonra Sultân’ın huzûruna gelerek:

 

“–Sultânım koparılmış hiçbir elma ve meyve izine rastlamadık!..” dedi.

 

Yavuz, bu habere çok sevindi. Üzerindeki ağırlık ve zihnindeki düÅŸünceler kalktı. Sonra ellerini açarak:

 

“Allâh’ım! Sana sonsuz hamd ü senâlar olsun! Bana haram yemeyen bir ordu ihsân eyledin!..” diyerek duâ etti ve aÄŸaya:

 

“–Åžâyet askerlerim izinsiz meyve koparmış olsalardı, Mısır seferinden vazgeçerdim. Çünkü, haram yiyen bir ordu ile beldelerin fethi mümkün olmaz!..” dedi.

 

Yavuz’un bu güzel hâli neticesinde ilâhî nusret ve inâyet tecellîleri dâimâ ona yâr olmuÅŸtur.

 

BÄ°R MENKIBE DE KÂNUNÄ° SULTAN SÜLEYMAN ZAMANINDAN…

 

Kanuni Sultan Süleyman Han, haçlı saldırılarına son vermek için ordusuyla sefere çıkmıştı. Ordu, ağır ağır ilerliyordu. Yol dar olduÄŸundan, ordu mecburen baÄŸların içinden geçiyordu. Hava çok sıcak olduÄŸundan asker susuzluktan kıvranıyordu.

 

Çok güzel üzümleri bulunan, bir baÄŸdan geçerken, askerin biri dayanamayıp, baÄŸdan bir salkım üzüm kopararak biraz olsun susuzluÄŸunu giderdi. Sonra da, asma aÄŸacına, yediÄŸi üzümün çok üzerinde bir para baÄŸlayarak, yoluna devam etti.

 

Çok geçmeden mola verildi. Asker, kan ter içinde bir köylünün koÅŸarak geldiÄŸini gördü. Hıristiyan köylü ısrarla PadiÅŸah ile görüÅŸmek istiyordu. Köylüyü Kanuni’nin huzuruna götürdüler. Kanuni sordu:

 

- Nedir bu hâlin, kan ter içinde kalmışsın, yoksa askerler sana zarar mı verdi?

 

- Ben ÅŸikayet için deÄŸil memnuniyetimi bildirmek için geldim. Böyle bir askeri, böyle bir komutanı tebrik etmemek insafsızlık olur.

 

- Askerlerim sizi memnun edecek ne yapmışlar?

 

- Askerleriniz baÄŸdan geçtikten sonra, asmanın dalında baÄŸlı bir kese gördüm. Ä°çini açtığımda para vardı. Dikkatli baktığımda, bir salkım üzümün koparıldığını gördüm. Anladım ki koparılan üzümün parası olarak bırakılmış. Sizde böyle güzel ahlaklı asker olduÄŸu müddetçe sırtınız yere gelmez.

 

Kanuni, derhal o askerin bulunmasını emretti. Hıristiyan köylü, bu askere ne gibi mükafat verecek diye merakla beklemeye baÅŸladı. Nihayet asker bulunup, PadiÅŸahın huzuruna getirildi. Kanuni, (Niçin izinsiz iÅŸ yaparsın? Parası verilmiÅŸ olsa bile, sahibinden habersiz mal almanın caiz olmadığını bilmiyor musun?) diye askeri azarladı. Sonra da, (Bu asker derhal ordudan uzaklaÅŸtırılsın) diye emir verdi.

 

Hıristiyan köylü heyecanla Kanuni’ye sordu:

 

- Ben bu askerin mükafatlandırılması için gelmiÅŸtim, siz onu niye cezalandırdınız?

 

- Kursağında, haram lokma bulunan bir askerle zafer kazanılmaz. Bunun için ordudan attım. EÄŸer aldığı üzümün parasını bırakmamış olsaydı, zalimlerden olurdu. Ä°ÅŸte o zaman kellesini bile zor kurtarırdı…

 

Aynı ordu, Belgrat yakınlarında, yine mola vermiÅŸti. Askerler, susuzluklarını gidermek, abdest almak için çeÅŸme arıyorlardı. Bir manastırın yakınında çeÅŸme bulup, ihtiyaçlarını giderirken, rahip, birkaç rahibeyi iyice süsleyip, çeÅŸmenin başına gönderdi. Kadınların geldiÄŸini gören askerler, hemen çeÅŸmenin başından çekilip, sırtlarını döndüler, süslü kadınlara yan gözle bile bakmadılar.

 

Bu durumu uzaktan ibretle seyreden rahip, hemen Haçlı kumandanına ÅŸunları yazdı: “Siz bu ordu ile nasıl baÅŸa çıkabilirsiniz? Bunlar kadına-kıza, mala-mülke önem vermiyorlar. Bütün mal ve mülklerini feda ederek, Allah yolunda savaşıyorlar. Herkese karşı iyi davranıp, kimseye zulmetmiyorlar. Siz onlardaki bu özellikleri ortadan kaldırmadan, onlarla savaşırsanız, canlarınızdan ve mallarınızdan mahrum kalacağınız açıktır. Kendinizi ölüme atmayınız!..”

http://www.islamveihsan.com/